Pokamedulski Klasztor w Wigrach
Medale dostępne obok recepcji przy wejściu głównym!
Suwalszczyznę przez wiele wieków charakteryzowały ogromne puszcze i niski stopień ucywilizowania. Wyspę wigierską – wzniesienie otoczone wodami jeziora z racji obronnego położenia zamieszkiwały plemiona bałtyjskach Jaćwingów, rozbite w II połowie XIII w przez Krzyżaków. Już w XI wieku tereny obecnej diecezji ełckiej objął swym misjonarskim posłannictwem św. Brunon z Kerfurtu (+1009). Zapoczątkował on starania o wprowadzenie na tym terenie administracji kościelnej. Jak wiadomo, udało się zrealizować to przedsięwzięcie wraz z nadaniem zakonowi kamedułów wyspy Wigry . Konsekwentna i owocna działalność zakonników odcisnęła piętno na pojaćwieskich rubieżach na kolejne wieki.
W 1992 roku papież Jan Paweł II zrealizował w pełni pierwotną myśl Kościoła, ustanawiając bullą „Totus tuus” diecezję ełcką w obrębie dawnych ziem jaćwieskich.
W 1999 r. młoda diecezja ełcka, a w szczególności Wigry, miały zaszczyt gościć od 8 do 10 czerwca tego największego z Rodu Polaków ? Papieża Jana Pawła II. Z pewnością nie wylądowałby 8 czerwca o godz. 14.25 na półwyspie wigierskim papieski śmigłowiec, gdyby nie obecność tu Zakonu Kamedułów z ich pięknym świadectwem życia, modlitwy i pracy.
Na ponad dwa wieki przed przybyciem Kamedułów na Wigry Król Władysław Jagiełło miał natknąć się tutaj podczas łowów na pustelnię. Pustelnia ta pozostała jednak mało znaną aż do wieku XVII (z przekazów historycznych wynika, iż w 1559 roku istniał tu królewski dwór myśliwski). Wiadomość o pustelni dotarła do Krakowa. Stamtąd dowiedzieli się niej Kameduli. Przybyli do Polski (1603), zwiedzili pustelnię i za zgodą króla osiedlili się w tym miejscu – w 1668 roku. Tak pisał król o przyjeździe Kamedułów: Doniósł Nam Wielebny Ociec Wilga przełożony Ojców Camedułow Wigerskich iż na Introduktię onych Sam Wielebny w Bogu ksiądz Biskup Wileński zajechać ofiarował się, z czego wielece contenci jesteśmy. Erem Wyspy Wigierskiej (Eremus Insulae Vigrensis ) tak został określony klasztor kamedulski w przywileju z dnia 6 stycznia 1667r. Dokument ten jeszcze w tym samym roku zatwierdził Sejm i Biskup Wileński Aleksander Sapieha, a w następnych latach kolejni władcy (po uratowaniu Europy przez Króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem na wieżach wigierskiego kościoła pojawiły się krzyże na półksiężycach).
Mimo burzliwej historii klasztor jednak nie przestał istnieć.
Przyszłość klasztoru jest w ręku Boga. Wydaje się, iż wzorem OO. Kamedułów zawierzenie Bogu i kult Niepokalanego Poczęcia w tym miejscu każe patrzeć z nadzieją w przyszłość, mimo rozpowszechnianej w przeszłości jak i obecnie fałszywych informacji.
Wigry ubogacone zostały obecnością bł. Jana Pawła II, także jego modlitwą w tym miejscu. Dla diecezji ełckiej jest to wielki dar i ogromne wyzwanie, które pragnie podjąć w duchu wierności papieskiemu i kamedulskiemu dziedzictwu. ,,Pragnieniem naszym jest ? mówił w wigierskiej świątyni Biskup Ełcki Jerzy Mazur – aby Wigry stały się areopagiem nowej ewangelizacji w północno-wschodniej części Polski. Aby promieniowały na cały ten rejon, na naszą Ojczyznę, kraje sąsiednie i Europę”.