Białowieski Park Narodowy

Medale dostępne są przy kasach w dwóch obiektach turystycznych Parku: 

• Rezerwacie Pokazowym Żubrów
• Muzeum Przyrodniczo-Leśnym

Białowieski Park Narodowy chroni najlepiej zachowany fragment Puszczy Białowieskiej, który ocalał przed presją człowieka. Park chroni ostatni na niżu Europy las naturalny, który przed wiekami rozciągał się w strefie lasów liściastych i mieszanych. Większość lasów w granicach Parku to lasy różnowiekowe i wielogatunkowe. Charakteryzują się niespotykanym bogactwem świata roślin, grzybów i zwierząt. Wiele żyjących tu gatunków to gatunki charakterystyczne dla lasów pierwotnych. Dla wielu z nich Park jest ostatnią ostoją. 

Za początki Parku przyjmuje się rok 1921. Park zajmuje powierzchnię 10 517 ha, co stanowi 1/6 polskiej części Puszczy Białowieskiej. Pod ochroną ścisłą znajduje się 57% obszaru Parku. 

Symbolem Parku jest żubr – największy ssak Europy. Puszcza Białowieska dla żubra nizinnego okazała się ostatnim miejscem występowania. Dotrwał tu do 1919 r. Tu także rozpoczęto proces jego restytucji. Obecnie w Puszczy Białowieskiej żyje największa wolna populacja wolnościowa żubra na świecie, licząca  w polskiej części Puszczy ponad 800 osobników. 

Doceniając wyjątkowe walory przyrodnicze Parku UNESCO uznało go w 1979 r. za obiekt Światowego  Dziedzictwa Ludzkości (wpis rozszerzono w 1992 r. o białoruską część Puszczy Białowieskiej, tworząc jeden obiekt transgraniczny; w 2014 r. miejsce Światowego Dziedzictwa zostało rozszerzone na całą polską część Puszczy Białowieskiej).                                   

Obszar leśny Parku tworzy mozaika przeplatających się ze sobą różnych typów lasu. Występują tu  piękne grądy, w których majestatycznych rozmiarów dorastają dęby, lipy, jesiony i klony. Malowniczością zachwycą trudnodostępne olsy i przyrzeczne łęgi. Na glebach suchszych spotkamy mroczne bory, z dużym udziałem świerka.

Majestat przyrody Puszczy Białowieskiej – perły wśród Puszcz starego kontynentu – oraz jej najcenniejszego przyrodniczo obszaru – Białowieskiego Parku Narodowego – na każdym odwiedzającym wywiera niezapomniane wrażenia. 

Z Parku czyni jedną z największych osobliwości turystycznych w skali Europy. 

Każda pora roku jest odpowiednia, by tu przyjechać. Zapraszamy.

Muzeum Przyrodniczo-Leśne BPN
Wizytę w Białowieskim Parku Narodowym warto rozpocząć od Muzeum. W ciekawy sposób przybliża ono bogatą przyrodę i historię Puszczy Białowieskiej Oprócz ekspozycji stałej, Muzeum oferuje wystawy czasowe oraz wieżę widokową.

Rezerwat Pokazowy Żubrów
Kto przemierzając szlaki Puszczy Białowieskiej nie miał szczęścia zobaczyć żubra, może to zrobić w Rezerwacie BPN, w którym prezentowanych jest kilka osobników tego chronionego gatunku. W zagrodach, w warunkach zbliżonych do naturalnych, żyją również łosie, jelenie, sarny i dziki. Zachętę do odwiedzenia stanowi także możliwość zobaczenia m.in. wilka i rysia. 

Dodatkową atrakcją Rezerwatu jest pawilon edukacyjny, w którym na kilkunastu stanowiskach multimedialnej wystawy można poznać bliżej historię i restytucję żubra oraz wiele informacji o jego życiu w naturze. 

Szlaki piesze i rowerowe
Północną część Parku można zwiedzać indywidualnie, bez przewodnika i opłat. Ponad 25 km szlaków pieszych i 14 km szlaków rowerowych przebiega przez malownicze leśne ostępy tej części Parku, z mozaiką zmieniających się zaskakująco szybko różnych typów lasu. Przy dwóch szlakach znajdują się ostoje żubrów. Tu mamy sporą szansę na spotkanie z leśnymi mieszkańcami.

W południowej części Parku, w obszarze ochrony ścisłej, dostępna jest dla turystów trasa „Do Dębu Jagiełły” długości 4 kilometrów, nieoznakowana w terenie. Poruszać się po niej można wyłącznie z licencjonowanym przez Park przewodnikiem, w grupie do 10 osób Przewodnika można wynająć w biurach turystycznych w Białowieży i okolicy. 

Porasta tu las, który nie został posadzony przez człowieka i rośnie praktycznie bez jego ingerencji. To wspaniałe miejsce obserwacji naturalnych procesów przyrodniczych i bogactwa świata roślin, grzybów i zwierząt.

Park Pałacowy w Białowieży

Park, o powierzchni około 50 hektarów, zaprojektowany został w stylu angielskim pod koniec XIX wieku wokół myśliwskiej rezydencji carów Rosji. Głównym obiektem tej rezydencji był pałac, który spłonął w 1944 r. Ocalała jedna z bram wjazdowych do pałacu. Zachował się także towarzyszący pałacowi zespół budynków. Znajduje się tu najstarszy budynek w Białowieży − dworek z 1845 roku oraz najstarszy zabytek w Białowieży – obelisk z piaskowca upamiętniający polowanie Augusta III Sasa w 1752 r. Na wzgórzu pałacowym rośnie malownicza grupa starych dębów. Park, z dwoma stawami, jest urokliwym miejscem spacerowym.