Bazylika Katedralna w Sandomierzu

Medale do nabycia w sklepiku z pamiątkami w wejściu bocznym do katedry!

Rok 1360 przyjmuje się tradycyjnie za datę powstania gotyckiej kolegiaty w Sandomierzu co mogło oznaczać dobudowanie gotyckiej trójnawowej hali. W ten sposób wczesnogotycka świątynia stała się prezbiterium nowo powstałej wspaniałej ceglanej budowli ozdobionej detalami z białego kamienia. Mogło to nastąpić poprzez wykonanie ostrołukowego otworu (w ścianie zachodniej), który połączył przestrzeń dzisiejszego prezbiterium z częścią nawową.

Sandomierska świątynia jest budowlą halową zrealizowaną na planie bazyliki, który wyróżnia podział wzdłużny na trzy trakty różnej szerokości: środkowy (nawa główna) – szerszy oraz boczne – węższe. Nawa główna doświetlona jest pośrednio, poprzez smukłe okna naw bocznych, które poprzebijały ściany zewnętrzne między skarpami. Jest wielce prawdopodobne, iż w dawnych czasach otwory okienne wypełniały kamienne maswerki podobne do tych, których fragmenty zachowały się w zamurowanych oknach prezbiterium od strony południowej. Każdą z naw pokrywał pierwotnie osobny dwuspadowy dach kryty dachówką. Od strony północnej przylegała do prezbiterium parterowa zakrystia przykryta sklepieniem krzyżowo-żebrowym.