Opis
Konkatedralna Bazylika Mariacka zwana często „Koroną Gdańska” jest największą w Europie świątynią wybudowaną z cegły. Potężne jej mury i wieże wznoszą się wysoko nad panoramą miasta oraz nad rozległą okolicą.
Pietà w bazylice Mariackiej w Gdańsku – gotycka rzeźba przedstawiająca Marię, trzymającą na kolanach martwe ciało Jezusa zdjęte z krzyża. Dzieło to reprezentuje styl piękny w plastyce gotyckiej, należy do grupy rzeźb ukazujące ciało Chrystusa w układzie „horyzontalnym”, znanych w kulturze środkowoeuropejskiej. Dzieło zostało wykonane na przełomie XIV i XV wieku.
Nie wiadome są okoliczności powstania, autor oraz pierwotne umiejscowienie tej rzeźby. Od początków reformacji do 1608 r. Pietę prezentowano w zakrystii gdańskiej bazyliki Mariackiej, zaś potem przeniesiono ją do kaplicy Wszystkich Świętych. W XX wieku, jeszcze przed wojną dzieło przeniesiono do obecnego miejsca.
Pietà gdańska jest wykonana z piaskowca, liczy 145 cm wysokości i jest pokryta polichromią. Obie postaci są pełnoplastyczne. Na obliczu Matki Bożej rysuje się wyraz zadumy, bólu i współcierpienia. Maria troskliwie spogląda na martwe ciało Syna, spoczywające na Jej kolanach. Chrystus ma mocno odchyloną do góry i w prawy bok głowę. Jego ręce krzyżują się; lewa ręka spoczywa na prawym udzie, prawa na przedramieniu Marii, Ona zaś prawą ręką dźwiga ciężar ciała Jezusowego. Mimo cierpienia w trakcie Pasji i kaźni na krzyżu, ukazane w dziele twarze Matki i Syna emanują łagodnością, subtelnością i delikatnością, zamazując nieco dramatyzm zastąpiony dostojeństwem i majestatem. Tym samym wątek narracyjny ustępuje reprezentacyjnemu, co widoczne jest w geście Marii, wskazującym nie tylko na matczyną troskę, ale także kontemplację i adorację Chrystusa.
Rzeźba ukazuje Marię jako młodą niewiastę. Rzeźbiarz silnie podkreślił nos i łuki brwiowe, kontrastując z miękkością czoła, oczodołów i policzków, drobnymi oczami i ustami. Ciało Chrystusa jest wychudzone, co widoczne jest w wiotczejących mięśniach rąk i nóg. Na korpusie są uwydatnione kości żebrowe. W niektórych częściach ciała (głównie na przedramionach i podudziach) uwydatniono żyły. Chrystus ma na głowie koroną cierniową, zaś długie, lekko falowane włosy układają się nienaturalnie na ramionach.
Okrywające biodra Zmarłego perizonium kontrastuje z bogactwem dekoracji draperii kostiumu Marii, utrzymanego w białych oraz ciemnobłękitnych i złocistych tonacjach. Na głowie ma opadający za ramiona welon całkowicie zakrywający włosy. Ciemnobłękitna suknia jest niemal całkowicie zakryta bielą płaszcza o ciemnoniebieskiej podszewce i złotej lamówce. Fałdy szat przybierają płynne, głównie łukowate i kaskadowe układy. Kompozycja oparta jest na skrzyżowaniu dwóch lekko wygiętych ukosów. Diagonalia te tworzy upozowanie Marii zestawione z “horyzontalnym” układem martwego ciała Chrystusa.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.