Jak cofnąć się w czasie na kilka godzin? O Muzeum Wsi Kieleckiej

Wiecie, że w Polsce istnieje całkiem sporo wehikułów czasu, mimo że do tej pory nikt żadnego wehikułu nie wynalazł? Aby zapomnieć o współczesności i cofnąć się kilka lub kilkanaście pokoleń wstecz, wystarczy odwiedzić muzeum.

SPIS TREŚCI:

• Muzeum Wsi Kieleckiej, czyli czas odzyskany
• Wiatrak w Grzmucinie – z wizytą u młynarza
• Dwór z Suchedniowa – szlachetniejszy wymiar życia?
• Muzeum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie
• Podsumowanie

Muzeum Wsi Kieleckiej, czyli czas odzyskany

O muzeum.

Park Etnograficzny (skansen) w Tokarni – codzienność, która minęła

Co można zobaczyć?

Chcecie poczuć się chociaż przez jeden dzień jak mieszkańcy XIX-wiecznej wioski lub miasteczka? Odwiedźcie główny obiekt Muzeum Wsi Kieleckiej, czyli Park Etnograficzny w Tokarni. By ekspozycja w skansenie najwierniej odtwarzała warunki życia naszych przodków, etnograf prof. Roman Reinfuss spisał jej merytoryczne założenia.  Zwiedzając, nie spieszcie się, bądźcie uważni. Usiądźcie w sielskim otoczeniu tutejszych kwiatów, ziół i łąk, zerknijcie do wnętrz zagród wypełnionych oryginalnymi, wiejskimi meblami i sprzętami. Nie zapomnijcie o snujących opowieści o wytężonej pracy warsztatach rzemieślników: kowala, szewca czy plecionkarza.  Część ekspozycji w Parku Etnograficznym przybliża też życie małych miasteczek. W skansenie w Tokarni znajdziecie więc „żywe” odpowiedzi na to, jak wyglądał gabinet małomiasteczkowego lekarza, zakład fotografa czy małomiasteczkowy sklepik. Obejrzycie tu także coś rzadko spotykanego w innych skansenach – wystawę opowiadającą o ludowych rytuałach pogrzebowych.

Wiatrak w Grzmucinie – z wizytą u młynarza

Co można zobaczyć?

W parku etnograficznym w Tokarni Wasze oczy zobaczą wiele miejsc i przedmiotów, których nie oglądają na co dzień. Jednym z nich jest jedyny rolkowy wiatrak na Kielecczyźnie – młyn w Grzmucinie. Taki wiatrak, zwany inaczej paltrakiem, działa w dość prosty, przyczynowo-skutkowy sposób. Jego praca zaczyna się, gdy wieje wiatr. Poruszane przez podmuch skrzydła uruchamiają urządzenia, a te mielą powoli ziarna. Grzmuciński wiatrak zbudował cieśla Paluszkiewicz. Zrobił to w 1921 r. na zamówienie lokalnego młynarza Józefa Jaszewskiego. Paltrak mielił ziarna przez niemal 30 lat, w 1950 r. zakończył swoją pracę. Obecnie jest jednym z wielu budowli skansenu, które ułatwiają cofnięcie się w czasie współczesnym turystom.

Medal pamiątkowy z Wiatrakiem.

W automatach sklepie z pamiątkami czekają na turystów aż dwa wzory pamiątkowych medali Złota Polska.

Dwór z Suchedniowa – szlachetniejszy wymiar życia?

Co można zobaczyć?

Wiadomo, że codzienność chłopa wyglądała zupełnie inaczej niż codzienność szlachcica. Niestety, zmiana swojego statusu społecznego była właściwie niemożliwa. Ilustruje to obraz drabiny, której szczeble odpowiadają poszczególnym stanom. Między jednym szczeblem a kolejnym rozciąga się kilkumetrowa przestrzeń, którą trzeba pokonać, by zmienić swój status społeczny. Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś o warunkach życia nie tylko chłopów, ale także średniozamożnej szlachty w połowie XIX w., odwiedźcie dwór z Suchedniowa. Budynek wchodzi w skład parku etnograficznego. Od daty jego powstania dzieli nas przepaść ponad dwóch wieków.  W dworze kolejno przechadzamy się po pomieszczeniach: reprezentacyjnym salonie, sypialni państwa domu, bawialni, gabinecie pana domu, jadalni, kuchni i sieni gospodarczej. Przekraczając progi kolejnych wnętrz, spróbujcie poczuć ich atmosferę – wyjątkowy klimat minionego czasu. Jeśli chcecie dowiedzieć się, co czytywała szlachta, nie zapomnijcie zajrzeć do gabinetu pana domu i jego sekretarzyka pełnego ksiąg gospodarskich, atlasów i literatury.

Medal pamiątkowy z Dworem z Suchedniowa.

W automatach sklepie z pamiątkami czekają na turystów aż dwa wzory pamiątkowych medali Złota Polska.  

Muzeum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie – przekroczone granice zła

Historia.

Przekraczać można różne granice. Muzeum Martyrologii Wsi Polskich, jeden z oddziałów Muzeum Wsi Kieleckiej, opowiada o przekraczaniu granic zła, nienawiści i bólu. Historia jego powstania zaczyna się w 1979 r., kiedy to Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce zaproponowała, by stworzyć ogólnopolskie mauzoleum, które przybliży tragiczne losy wojenne polskich wsi. Mieszkańcy Michniowa w czasie II wojny światowej doświadczyli szczególnego okrucieństwa. Dlaczego i jak dokładnie do tego doszło? Podczas niemieckiej okupacji mieszkańcy Michniowa współpracowali z ruchem oporu, przede wszystkim ze Świętokrzyskimi Zgrupowaniami Armii Krajowej. Donosy konfidentów doprowadziły do tego, że niemieckie władze przeprowadziły 12 lipca 1943 r. akcję represyjną. Niemiecka ekspedycja karna: policja, żandarmeria i gestapo zamordowała 102 mieszkańców. Większość osób spłonęła żywcem w stodołach.  W akcie zemsty żołnierze Armii Krajowej zabili i ranili kilkunastu jadących pociągiem Niemców. Kolejnego dnia niemieccy żołnierze wrócili do Michniowa, spalili całą wieś i zamordowali prawie wszystkich Polaków – w sumie około 204 osoby. Część Polaków przewieziono do obozu koncentracyjnego, a część wywieziono na roboty przymusowe. By dopełnić okrucieństwa, władze okupacyjne nie pozwoliły na odbudowę Michniowa ani uprawę okolicznych pól.

Medal pamiątkowy z Muzeum Martyrologii Wsi Polskich.

• 
  Medal Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie 420

Podsumowanie

Jak widzicie, by cofnąć się o kilkanaście pokoleń wstecz i poznać życie (niestety często naznaczone bólem) naszych przodków, wystarczy odwiedzić muzeum. Nie jest to zbyt zaawansowany technologicznie sposób na przenosiny w czasie. Ale kto wie, może właśnie w tej chwili, w tajemnicy przed całym światem, jakiś mniej lub bardziej szalony naukowiec tworzy swój wehikuł czasu?